Hennie en Marrie van Randwijk zijn vrienden van Proxima vanaf het allereerste begin. Al voor het ontstaan van de hospice, waren ze zijdelings betrokken bij de oprichting, deels door Hennies politieke achtergrond in de gemeenteraad en als wethouder, maar ook door gesprekken met hun toenmalige huisarts die samen met vele anderen aan de wieg stond van de hospice.
Hennie vertelt dat hij in de hospice is geweest tijdens de opening en later nog een aantal keren, waar hij op bezoek kwam bij een goede bekende. Marrie was wel eerder in een hospice, maar nooit in die van Proxima. Ze besluit de eerstvolgende open dag toch maar eens te gaan kijken.
Hennie prijst de sfeer in de hospice. Zoveel zorg, zoveel warmte, en toch ook zoveel blijheid en vrolijke gezichten. Hij is ook heel positief over de mooie grote kamers waarin de gasten verblijven.
Over hun eigen einde denken ze nog niet te veel na, maar toch zien ze zichzelf ook wel eindigen in onze hospice, waarbij gelijk wordt gezegd ‘maar eerst zo lang mogelijk thuis’, met ondersteuning vanuit de thuis-vrijwilligers van Proxima.
Waarom zij vinden dat veel meer mensen vriend van Proxima moeten worden? “Het is een geweldige organisatie, die zoveel lucht geeft aan mantelzorgers. Het biedt een fijne bijna-thuis-ervaring aan mensen die niet thuis hun laatste weken kunnen doorbrengen.”